Უძღები Შვილი
சுருக்கமான வருணனை: Story of the prodigal son dramatized, with application. Invitation and sinner's prayer. There are several versions of this; some have direct Scripture quotes; others paraphrase.
உரையின் எண்: 108
மொழி: Georgian
கருப்பொருள்: Living as a Christian (Repentance, Leaving old way, begin new way, Forgiveness, Joy, happiness, rejoicing); Character of God (Love of God, Grace and Mercy, Nature, character of God)
சபையினர்: General; Christian; Western
பாணி: Monolog
பகுப்பு: Bible Stories & Teac
செயல்நோக்கம்: Evangelism; Teaching
வேதாகம மேற்கோள்: Minimal
நிலை: Approved
இந்த விரிவுரைக்குறிப்பு பிறமொழிகளின் மொழிபெயர்ப்பிற்கும் மற்றும் பதிவு செய்வதற்கும் அடிப்படை வழிகாட்டி ஆகும். பல்வேறு கலாச்சாரங்களுக்கும் மொழிகளுக்கும் பொருத்தமானதாக ஒவ்வொரு பகுதியும் ஏற்ற விதத்தில் இது பயன்படுத்தப்படவேண்டும்.சில விதிமுறைகளுக்கும் கோட்பாடுகளுக்கும் ஒரு விரிவான விளக்கம் தேவைப்படலாம் அல்லது வேறுபட்ட கலாச்சாரங்களில் இவை தவிர்க்கப்படலாம்.
உரையின் எழுத்து வடிவம்
იყო ერთი კაცი, რომელსაც ყავდა ორი ვაჟი. ერთ დღეს მივიდა უმცროსი ვაჟი მამასთან და უთხრა: მამა, მომეცი ჩემი წილი ქონებისა. მამამ გაყო თავისი ქონება და მისცა უმცროს ვაჟს თავისი წილი.
აიღო თავისი წილი უმცროსმა ვაჟმა და წავიდა. გამოხდა ხანი. გაფლანგა მთელი თავისი ქონება თავქარიან ცხოვრებაში. ამ დროს შიშილი ჩამოვარდა იქ და ღორების მოჯამაგირედ დაიწყო მუშაობა. ენატრებოდა ღორების საჭმელი ეჭამა და კუჭი ამოევსო. იფიქრა ერთ დღე. მამაჩემის სახლში ბევრი მსახურია, მათ საჭმელ–სასმელი უხვად აქვთ. მივალ მამაჩემთან და ვეტყვი. მამა შევცოდე შენსა და ღვთის წინაშე, მომეცი ნება უკან დავბრუნდე და მოჯამაგირედ დაგიდგე. ასეც მოიქცა ვაჟი.
ჯერ კიდევ არ მიახლოვებოდა სახლს, რომ მამაისმა შენიშნა ის და გაიქცა მის შესაგებებლად. მივიდა და გულში ჩაიკრა შვილი.
უთხრა შვილმა: „მამა შევცოდე შენსა და ზეცის წინაშე. არ ვარ ღირსი შენს შვილად ვიწოდებოდე.“ მაგრამ მამამ ბრძანა : მოეტანათ მისთვის კარგი შესამოსელი და ჩაეცვათ, საუკეთესო სანდლები მოეტანათ. დაეკლათ ნასუქი ხბო, გაეკეთებინათ ბეჭედი თითზე და გაემართათ ნადიმი.“ მკვდარი იყო ჩემი შვილი და გაცოცხლდა. დაკარგული იყო და დაბრუნდა, უნდა ვიხაროთ ამ ამბით.
ეს ამბავი მოუთხრო უფამა ხალხს იმის მისანიშნებლად, თუ რამდენად ვუყვარვართ ჩვენ ცოდვილები, მისი შვილები. ის მოწყალე მამა არის ამ ამბავში. ჩვენ კი ცოდვილი უძღები შვილები. და გველის როდის მიუბრუნდებით მას. ყოველი ცოდვილის მონანიებას და სახლში დაბრუნებას ზეცა სიხარულით ხვდება. მას არ სურს რომ ცოდვის გამო დავისაჯოთ, მოვხვდეთ ჯოჯოხეთში. ის შემბრალე და სულგრძელი ელოდება თავის შვილებს როდის დაუბრუნდებიან სწორ გზას, როდის იტყვიან უარს ცოდვაზე და შეუდგებიან ღვთის გზას. ჩვენ უნდა შევინანოთ ჩვენი ცოდვები, მოვინანიოთ და ვთქვათ: უფალო ღმერთო , მე ვაღიარებ ჩემს ცოდვებს, მე მწამს იესოსი, რომ ის მოკვდა ჩემთვის, ეწამა და ჯვარს ეცვა ჩემი ცოდვების გამო. გევედრები მომიტევე და შემიწყალე იესო ქრისტეს გამო,მე უარვყოფ ჩემს განვლილ ცხოვრებას და მინდა გავყვე იესოს. მინდა რომ ის ჩემი მამა იყოს. მიმიღე შენს დაკარგულ ძედ, იესო ქრისტეს სახელით , იესო ქრისტეს გამო. ამენ.“