unfoldingWord 08 - Худо Юсуф ва оилаи ӯро наҷот медиҳад

Баъд аз гузаштани солҳо дар он вақте, ки Яқуб пир шуд ва фарзондони ӯ калон шуданд, ӯ писари дӯстдоштаи худро ба назди бародаронаш, ки рамаро нигоҳубин мекарданд фиристод, ки онҳоро хабар бигирад.

Бародарон Юсуфро бадбинӣ мекарданд, барои он, ки падарашон ӯро бисёртар дӯст медошт ва боз барои хобҳое, ки дар он Юсуф худро дар болои онҳо хӯҷаин медид. Вақте, ки Юсуф ба назди бародаронаш омад, онҳо ӯро қапиданд ва ба ғуломфурӯшон фурӯхтанд.

Пеш аз он, ки ба хона баргарданд, бародарон либосҳои Юсуфро даронда бо хуни буз олуда карданд. Баъд аз он ин либосҳоро ба падарашон нишон додан, то ин ки ӯ фикр кунад ки Юсуфро ҳайвони ваҳшӣ пора пора кард. Яқуб хело ғамгин шуд, ки фарзанди дӯстдоштаи ӯ мурдааст.

Ғуломфурӯшон Юсуфро ба Миср бурданд. Дар он вақт Миср давлати калони пурқудрат буда, қад қади дарёи Нил ҷойгир шуда буд. Ғуломфурӯшон Юсуфро ҳамчун ғулом ба як мансабдори бои мисрӣ, ки номаш Футифар буд фурӯхтанд. Аммо Худо Юсуфро баракат медод. Ӯ хизматгори хуб буд ва ба ҳамаи корҳое, ки ба хӯҷаинаш мекард муваффақ буд.

Юсуф ба зани Футифар маъқул шуд. Вай мехост бо Юсуф хобу хез кунад, аммо ӯ аз содир кардани чунин гуноҳ бар зиддӣ Худо саркашӣ кард. Зани Футифар хашмгин шуд ва бардурӯғ Юсуфро тӯҳмат кард, ки вай мехост ӯро таҷовуз кунад. Ӯро боздошт карданд ва ба зиндон фиристоданд. Аммо ҳатто дар зиндон Юсуф ба Худо содиқ монд ва Худо ӯро баракат медод.

Аз байн ду сол гузашт. Юсуф то ҳол дар зиндон буд, гарчанде, ки ӯ бегуноҳ буд. Як шаб фиръавн (мисриён ин тавр подшоҳони худро меномиданд) ду хоб дид, ки ӯро сахт ба ташвиш оварданд. Ҳеҷ кадоме аз мушовирони фиръавн ба ӯ маънои ин хобҳоро фаҳмонда наметавонистанд.

Худо ба Юсуф қобилияти тафсирӣ хобҳоро дода буд. Аз ин рӯ, фиръавн амр дод, ки Юсуфро аз зиндон назди ӯ биёранд. Юсуф тавонист хобҳоро тафсир кунад. Вай ба фиръавн гуфт: "Худо ҳафт соли пурсамар ва пас аз онҳо ҳафт соли гуруснагиро мефиристад".

Юсуф ба фиръавн чунон таъсир гузошт, ки фиръавн ӯро баъд аз худ дар тамоми Миср одами дуюм кард.

Дар тӯли ҳафт соли пурсамар Юсуф ғалладонаро дар шаҳрҳои Миср нигоҳ медошт, ки онро аз киштзорҳои атрофи ин шаҳрҳо ҷамъоварӣ мекарданд. Вай он қадар ғалла ҷамъ овард, ки ҳисоб кардан ғайриимкон буд. Ва ҳангоме ки ҳафт соли гуруснагӣ фаро расид, Юсуф ба фурӯши ин ғалла ба мардум шурӯъ кард ва онҳо ғизои кофӣ доштанд.

Гуруснагӣ на танҳо дар Миср, балки дар Қанъон низ сахт буд дар ҳамон ҷое, ки Яқуб ва оилааш зиндагонӣ мекарданд.

Яқуб писарони калонашро барои харидани гандум ба Миср равон кард. Вақте онҳо барои харидории гандум омаданд, Юсуф бародарҳои худро дид ва онҳоро шинохт, лекин онҳо ӯро нашинохтанд.

Юсуф хост бародарҳои худро бисанҷад ва бифаҳмад, ки онҳо тағйир ёфтаанд. Вақте ки Юсуф фаҳмид, ки бародарон дигар шудаанд ба онҳо гуфт: "Ман бародари шумо Юсуф ҳастам! Натарсед! Шумо бадӣ кардед, вақте ки маро ба ғуломӣ фурӯхтед, аммо Худо он бадиро ба некӣ табдил дод! Биёед дар Миср зиндагӣ кунед. Ман шуморо ва оилаҳои шуморо нигоҳубин мекунам".

Вақте, ки бародарони Юсуф ба хона баргаштанд, онҳо ба падари худ Яқуб нақл карданд, ки Юсуф то ҳол зинда аст. Яқуб хеле хушбахт буд.

Гарчанде, ки Яқуб хеле пир шуда буд ӯ бо тамоми оилаи худ ба Миср кӯчид ва онҳо дар он ҷо сокин шуданд. Яқуб пеш аз мурданаш ҳар як писари худро баракат дод.

Ваъдаҳое, ки Худо ба Иброҳим дода буд ба Исҳоқ, баъд ба Яқуб ва баъдтар ба дувоздаҳ писарони Яқуб ва оилаҳояшон гузаштанд. Насли дувоздаҳ писарон ба дувоздаҳ хонаводаи Исроил мубаддал шуданд.