unfoldingWord 38 - Таслими Исо

Се сол мешавад, ки Исо ба мардум мавъиза кардан ва таълим доданро сар кард. Бисёр шаҳрҳоро гузашта Исо ва шогирдонаш ба Ерусалим омаданд. Вақти иди Фисҳ наздик мешуд ва Исо мехост онро бо шогирдонаш ҷашн гирад. Ҳар сол яҳудиён иди Фисҳро ба хотир меоварданд, ки чӣ тавр садҳо сол пеш Худо аҷдодони яҳудиёнро наҷот дод ва онҳоро аз ғуломии Миср раҳо кард. Дар арафаи ид Исо ба шогирдонаш гуфт, ки ба қарибӣ Ӯро хоҳанд кушт.

Яке аз ҳаввориёни Исо марде бо номи Яҳудо буд. Яҳудо масъули сандуқи хайрия буд ва аксар вақт аз он ҷо пул медуздид. Пас аз он ки Исо ва шогирдонаш ба Ерусалим омаданд, Яҳудо назди саркоҳинон рафт. Вай пешниҳод кард, ки ба ивази пул ба онҳо Исоро медиҳад. Яҳудо медонист, ки саркоҳинон Исоро Масеҳ намешуморанд ва мехоҳанд Ӯро бикушанд.

Устодони Шариат ва пирони қабилаҳои яҳудӣ бо сарварии саркоҳин ба Яҳудо 30 тангаи нуқра доданд, то ба онҳо Исоро таслим диҳад. Ҳама чиз ҳамон тавре рӯй дод, ки пайғамбарон дар Навиштаҷот гуфтаанд. Яҳудо пулро гирифта, рафт. Аз ҳамон лаҳза, ӯ ба ҷустуҷӯи фурсати муносиб барои таслим кардани Исо шурӯъ кард.

Вақте ки Исо иди Фисҳро бо шогирдонаш ҷашн мегирифт, ҳангоми хӯроки шоми иди Фисҳ нонро гирифта пора кард ва гуфт: "Бигиред ва бихӯред. Ин Бадани Ман аст, ки онро барои шумо медиҳам. Инро ба ёди Ман кунед". Пас, Исо ба шогирдонаш ошкор кард, ки Бадани Худро қурбони меоварад ва барои онҳо мемирад.

Он гоҳ Исо косаи шаробро гирифта гуфт: "Бигиред ва бинӯшед! Ин хуни Ман аст, ки Аҳди Ҷадид, ки Ман онро мерезонам, то ин ки Худо гуноҳҳои шуморо бибахшад. Инро ба ёди Ман кунед".

Пас аз ин Исо ба шогирдонаш гуфт: "Яке аз шумо ба Ман хиёнат карда Маро таслим хоҳад кард". Шогирдон дар ҳайрат монданд ва пурсиданд, кӣ ин корро мекунад. Исо гуфт: "Хиёнаткор он касест, ки Ман ин пораи нонро ба ӯ медиҳам". Ва нонро ба Яҳудо дод.

Ҳамин ки Яҳудо нонро гирифт, шайтон ба даруни ӯ даромад. Он гоҳ Исо ба Яҳудо гуфт: "он кореро, ки карданӣ ҳастӣ, тезтар бикун". Яҳудо назди саркоҳинон рафт, то ба онҳо гӯяд, ки Исо дар куҷо мешавад. Шаб фаро мерасид.

Пас аз таъоми шом Исо ва шогирдонаш ба кӯҳи Зайтун рафтанд. Дар он ҷо Исо гуфт: "Ҳамаи шумо имшаб Маро тарк хоҳед кард. Тавре, ки Навиштаҷот мегӯяд: "Ман чӯпонро мекушам, ва ҳамаи гӯсфандон пароканда мешаванд".

Петрус ҷавоб дод: "Ҳатто агар ҳамаи боқимондагон Туро танҳо монанд, ман ҳеҷ вақт ин хел намекунам"! Сипас Исо ба Петрус гуфт: "Шайтон мехоҳад ҳамаи шуморо идора кунад, аммо Ман барои ту дуо кардам, ки имонат суст нашавад. Лекин имшаб пеш аз он, ки хурӯс садо барорад ту се маротиба мегӯи, ки Маро намешиносӣ".

Он гоҳ Петрус ба Исо гуфт: "Ҳатто агар мурданам лозим ояд, ман ҳеҷ вақт аз Ту рӯ намегардонам"! Ва шогирдони боқимонда низ ҳамин хел гуфтанд.

Пас аз он Исо бо шогирдонаш ба ҷое рафтанд, ки Ҷатсамонӣ ном дорад. Исо ба шогирдони Худ амр дод, ки дуо гӯянд то ба васваса дода нашаванд. Сипас аз онҳо каме дур шуд то, ки дар танҳоӣ дуо гӯяд.

Исо се маротиба чунин дуо кард: «Падар, агар имкон бошад, аз Ту хоҳиш мекунам, бигзор ман аз косаи азоб нанӯшам. Аммо, агар дигар роҳи бахшидани гуноҳҳои одамон вуҷуд надошта бошад, бигзор ҳама чиз ба тавре ки Ту мехоҳӣ амалӣ гардад"! Исо хеле дар изтироб буд ва арақи Ӯ мисли қатраҳои хун ба замин мечакид. Худо фариштаро фиристод, то Ӯро тақвият диҳад.

Ҳар дафъае, ки Исо пас аз чунин дуо ба назди шогирдонаш бармегашт, онҳоро дар хоб дарёб мекард. Вақте ки Исо бори сеюм баргашт, ӯ гуфт: «Бедор шавед! Хиёнаткори ман аллакай дар ин ҷо аст".

Дар ин лаҳза Яҳудо бо саркоҳинон, сардорони посбонони маъбад, пирон, сарбозон ва ҷамъи бисёри одамон омад. Онҳо бо шамшеру калтак мусаллаҳ буданд. Яҳудо ба Исо наздик шуда, гуфт: "Салом, устод" ва ӯро бӯсид. Яҳудо чунин корро кард, то ба одамони омада, нишон диҳад Одамеро, ки бояд дастгир кунанд. Исо гуфт: "Яҳудо, бо бӯса Маро таслим кардан мехоҳӣ"?

Вақте ки сарбозон Исоро дастгир карданд, Петрус шамшери худро кашида, гӯши хизматгори саркоҳинро бурид. Аммо Исо гуфт: "Шамшерро дур кун! Ман метавонам аз Падар лашкари фариштагонро талаб кунам, то Маро муҳофизат кунанд, аммо ман бояд ба Падари худ итоат кунам". Он гоҳ Исо гӯши хизматгорро шифо дод. Пас аз он, Исоро дастгир карданд ва ҳамаи шогирдонаш пароканда шуданд.