unfoldingWord 05 - Ang Gisaad nga Anak kang Abram

Napulo ka tuig human miabot si Abram ug Sarai sa yuta sa Canaan, wala gihapon sila makabaton ug anak, busa miingon si Sarai, “Tungod kay ang Dios wala maghatag kanako ug anak, ug ako karon tigulang na ug dili na makabaton ug anak, ania ang akong katabang nga si Hagar. Pangasaw-a siya, aron siya ang makahatag ug anak alang kanako.”

Busa gipangasawa ni Abram si Hagar, ug nakabaton siya ug anak nga lalaki, ug ginganlan siya ni Abram ug Ismael. Apan nasina si Sarai kang Hagar. Sa dihang trise na ka tuig ang idad ni Ismael, nakigsulti pag-usab ang Dios kang Abram.

Ug miingon ang Dios, “Ako ang Dios nga labaw sa tanan. Maghimo ako ug saad diha kanimo.” Unya si Abram mihapa sa yuta. Ang Dios mismo nag-ingon kang Abram, “Mahimo ikaw’ng amahan sa daghang kanasoran. Ihatag ko kanimo ug sa imong mga kaliwat ang yuta sa Canaan, ug magpuyo sila didto ug ako mahimo nilang Dios sa walay kataposan. Kinahanglan nga tulion nimo ang matag lalaki sa imong panimalay.”

“Ang imong asawa nga si Sarai, makabaton ug anak, ug siya mao ang anak nga gisaad. Nganli siya’g Isaac. Maghimo ako ug saad kaniya, ug mahimo siyang bantogang nasod. Himoon ko usab si Ismael nga bantogang nasod, apan ang akong saad magpabilin uban kang Isaac.” Unya giilisan sa Dios ang ngalan ni Abram ug gihimo na nga Abraham, buot ipasabot, “amahan sa kadaghanan.” Giilisan usab sa Dios ang ngalan ni Sarai ug gihimo na nga Sara, buot ipasabot “prinsesa.”

Nianang adlawa, gituli ni Abraham ang tanang mga lalaki sa iyang panimalay. Paglabay sa pipila ka katuigan, nag-idad na si Abraham ug 100 ug nag-idad na usab si Sarai ug 90, unya nanganak siya sa anak nila kang Abraham. Ginganlan nila kini’g Isaac kay sugo kini sa Dios.

Samtang nidako na si Isaac, gisulayan sa Dios ang pagtuo ni Abraham sa pag-ingon, “Dad-a ang imong bugtong anak, ug patya siya ug ihalad kanako.” Ug gituman kini ni Abraham ug nangandam na siya aron ihalad si Isaac sa Dios.

Milakaw si Abraham ug si Isaac padulong sa lugar nga halaran. Unya nangutana si Isaac, “Amahan naa naman ta’y kahoy nga pangsugnod alang sa halad, apan asa man ang nating karnero?” Mitubag si Abraham, “Anak, ang Dios maghatag sa ihalad nga nating karnero.”

Sa dihang didto na sila sa dapit nga halaran, gigapos ni Abraham ang iyang anak nga si Isaac, ug gipahigda niya sa altar. Iya na untang patyon ang iyang anak, apan miingon ang Dios, “Hunong! Ayaw pasakiti ang bata! Ako nang nasayran karon nga duna ka’y kahadlok kanako, tungod kay wala mo gidalo ang imong bugtong anak nga lalaki.”

Sa dapit nga gikahimutangan ni Abraham, dunay usa ka laking karnero nga nasabod sa usa ka gamay’ng kahoy. Gihatag sa Dios ang karnero aron iyang ihalad puli kang Isaac. Nalipay pag-ayo si Abraham sa dihang naghalad siya sa maong karnero.

Ang Dios nag-ingon kang Abraham, “Tungod kay andam ka man mohatag sa bisan unsang butang nga naa kanimo, bisan pa ang imong bugtong anak nga lalaki, mosaad ako nga panalanginan ko ikaw. Modaghan ang imong mga kaliwat sama sa mga bituon sa kalangitan. Tungod kay nagmatinumanon ka kanako, ang tanang pamilya sa tibuok kalibotan, mapanalanginan pinaagi sa imong mga kaliwat.”