unfoldingWord 23 - Таваллуди Исо
Samenvatting: Matthew 1-2; Luke 2
Scriptnummer: 1223
Taal: Tajiki
Gehoor: General
Genre: Bible Stories & Teac
Doel: Evangelism; Teaching
Bijbelse verwijzing: Paraphrase
Toestand: Approved
De scripts dienen als basis voor de vertaling en het maken van opnames in een andere taal. Ze moeten aangepast worden aan de verschillende talen en culturen, om ze zo begrijpelijk en relevant mogelijk te maken. Sommige termen en begrippen moeten verder uitgelegd worden of zelfs weggelaten worden binnen bepaalde culturen.
Tekst van het script
Марям бо марди одил бо номи Юсуф издивоҷ карда буд. Вақте ки ӯ фаҳмид, ки Марям ҳомиладор аст, вай раҳмаш омад ва қарор кард, ки пинҳонӣ алоқаро бо вай қатъ кунад то ошкоро шарманда нашавад. Аммо, пеш аз он ки ин корро анҷом диҳад, фариштае дар хобаш ба наздаш омада, бо вай сухан гуфт.
Фаришта гуфт: «Юсуф аз издивоҷ бо Марям натарс. Кӯдак дар батни вай аз Рӯҳулқудс аст. Вай Писар таваллуд хоҳад кард. Ӯро Исо ном гузоред (ки маънояш "Худованд наҷот медиҳад"), зеро Ӯ одамонро аз гуноҳҳои онҳо наҷот хоҳад дод".
Юсуф Марямро ба зани гирифт ва ба хонаи худ бурд аммо то таваллуди ӯ бо вай хоб накард.
Он вақт ҳокими Рум тасмим гирифт, ки тамоми мардуми Исроилро ҳисоб кунад. Ӯ фармон дод, ки ҳама ба он ҷое, ки аҷдодони онҳо омадаанд, бираванд. Аҷдоди Марям ва Юсуф подшоҳ Довуд буд, ки дар Байт -Лаҳм таваллуд шудааст, бинобар ин онҳо ба он ҷо рафтанд ва дар он ҷо вақти таваллуди Марям омад.
Дар Байт -Лаҳм, Марям ва Юсуф ба ғайр аз ҷое, ки ҳайвонҳо нигоҳ дошта мешуданд, ҷои дигаре наёфтанд. Дар он ҷо Марям кӯдакро таваллуд кард. Вай Ӯро дар охур гузошт, зеро гаҳвора набуд. Марям ва Юсуф кӯдакро Исо номиданд.
Он шаб якчанд чӯпон рамаи худро посбонӣ мекарданд. Ногаҳон дар пешашон фариштаи дурахшон пайдо шуд. Чӯпонҳо хеле тарсиданд, аммо фаришта гуфт: "Натарсед, ман хабари хуш дорам барои шумо. Худованд Масеҳ дар Байт -Лаҳм таваллуд шудааст!
Шумо тифли навзодро меёбед, ки дар матоъ печонида ва дар охур хобида аст". Ногаҳон осмон пур аз фариштагон шуд. Онҳо Худоро ҳамду сано хонда гуфтанд: "Ҳамду сано ба Худо дар осмон! Ва осоиштагӣ дар замин ва марҳамати Ӯ бар одамон"!
Сипас фариштагон нопадид шуданд. Чӯпонон гусфандони худро гузошта ба назди Кӯдак рафтанд. Дере нагузашта онҳо ба ҷое, ки Исо буд омаданд ва ӯро дар охур хобида диданд чунон, ки фаришта гуфта буд. Чӯпонон дар ҳаяҷон буданд. Онҳо ба Юсуфу Марям ҳар чизе, ки дар бораи Кӯдак аз фариштагон шунида буданд нақл карданд. Сипас чӯпонон ба саҳро назди гӯсфандони худ баргаштанд ва Худоро барои ҳар чизе, ки диданд ва шуниданд ҳамду сано хонданд.
Ҳакимон дар шарқи дур зиндагӣ мекарданд. Онҳо ҳакимони ситорашинос буданд. Боре ҳакимон дар осмон ситораи ғайриоддиро мушоҳида карданд. Онҳо фаҳмиданд, ки вай ба таваллуди Подшоҳи махсуси яҳудӣ ишора мекунад. Барои ҳамин, онҳо қарор карданд, ки ба сафар бароянд, то ба Ӯ саҷда кунанд. Пас аз сафари тӯлонӣ, ҳакимон ба Байт - Лаҳм омаданд ва хонаеро ёфтанд, ки Исо бо волидонаш дар он ҷо зиндагӣ мекарданд.
Вақте ки ҳакимон Исоро бо модараш диданд, ба замин афтода ба Ӯ саҷда карданд. Баъд ҳакимон ба Исо тӯҳфаҳои қимматбаҳо ҳадя карданд ва сипас ба хона баргаштанд.