unfoldingWord 34 - Исо ба одамон бо нақл кардани масалҳои гуногун таълим медиҳад
रूपरेखा: Matthew 13:31-46; Mark 4:26-34; Luke 13:18-21;18:9-14
लिपि नम्बर: 1234
भाषा: Tajiki
दर्शक: General
उद्देश्य: Evangelism; Teaching
Features: Bible Stories; Paraphrase Scripture
स्थिति: Approved
लिपिहरू अन्य भाषाहरूमा अनुवाद र रेकर्डिङका लागि आधारभूत दिशानिर्देशहरू हुन्। तिनीहरूलाई प्रत्येक फरक संस्कृति र भाषाको लागि बुझ्न योग्य र सान्दर्भिक बनाउन आवश्यक रूपमा अनुकूलित हुनुपर्छ। प्रयोग गरिएका केही सर्तहरू र अवधारणाहरूलाई थप व्याख्याको आवश्यकता हुन सक्छ वा पूर्ण रूपमा प्रतिस्थापन वा मेटाउन पनि सकिन्छ।
लिपि पाठ
Исо дар бораи Подшоҳии Худо бисёр ҳикояҳои гуногун нақл кард. Масалан, Ӯ гуфт: "Подшоҳии Худо ба тухми хардале монанд аст, ки одамизод дар замини худ коштааст. Шумо медонед, ки тухми хардал аз ҳама тухмиҳо хурдтарин аст.
Аммо вақте ки тухми хардал мерӯяд, вай аз ҳама буттаҳо баландтар мешавад ва ба дарахти бузурге мубаддал мешавад, ки ҳатто паррандагон омада дар шохаҳои он лона месозанд".
Исо як ҳикояи дигарро нақл кард: "Подшоҳии Худо ба хамиртуруш монанд аст, ки зан онро ба хамир меандозад ва хамиртуруш тамоми хамирро боло мебарад.
Инчунин Подшоҳии Худо ба ганҷе монанд аст, ки дар саҳро пинҳон шуда буд. Як нафар ин ганҷро ёфт ва ӯ мехост онро барои худ бигирад. Пас ӯро боз гӯр кард, то касе наёбад. Ва он гоҳ, ки аз дарёфти он чиз шод шуда рафт, ҳама дороияшро, ки дошт, фурӯхт ва киштзорро, ки ганҷ пинҳон шуда буд харид.
Инчунин, Подшоҳии Худо ба тоҷире монанд аст, ки марвориди бе нуқсро мекофт. Вақте, ки вай як марвориди қиматбаҳо ёфт, рафта ҳама дороияшро, ки дошт, фурӯхт ва ӯро харид".
Дар байни одамоне, ки аз паси Исо мерафтанд, одамоне буданд, ки ба адолати худ боварӣ доштанд, зеро онҳо корҳои нек мекарданд. Ин одамон ба онҳое, ки корҳои нек намекардаанд, бо чашми бад менигаристанд. Исо ба онҳо чунин ҳикояро гуфт: "Ду нафар барои ибодат ба маъбад омаданд. Яке аз онҳо боҷгир ва дигаре фарисӣ буд.
Фарисӣ чунин дуо мегуфт: "Худоё шукр мегуям Туро барои он, ки ман гуноҳкор нестам мисли дигар одамон: ғоратгарон, фиребгарон, хиёнатгарон ё мисли ин боҷгир.
Ман дар як ҳафта ду маротиба рӯза мегирам, ва ба Ту даҳяки тамоми пул ва даромади худамро медиҳам.
Ва боҷгир дуртар аз фарисӣ истода буд. Ӯ ҳатто ҷуръат накард, ки чашмонашро ба осмон боло кунад, балки бо мушти худ худро ба кундаи сина зада, дуо кард: "Худо илтимос бубахш маро чун ки ман гуноҳкор ҳастам".
Исо гуфт: "Ба ту мегӯям, ки Худо боҷгирро одил меҳисобад, на фарисиро. Зеро ҳар кӣ худро аз дигарон боло гузорад, хор мешавад ва ҳар кӣ худро хоксор гирад, сарбаланд мешавад".