unfoldingWord 46 - Павлус шогирди Исо мешавад

Дар он вақт шахсе бо номи Шоул зиндагӣ мекард. Вай ба таълимот дар бораи Исо муқобил буд. Шоул дар ҷое ки ба Истефанус санг партофта буданд, ҳузур дошт ва либоси одамоне, ки ӯро куштанд, посбонӣ мекард. Он гоҳ Шоул ба таъқиб кардани имондорон шурӯъ кард. Ӯ хона ба хона дар Ерусалим гашта, мардону занонро дастгир карда ба зиндонҳо мепартофт. Боре Шоул назди саркоҳин рафт ва ба куништҳои Димишқ нома пурсид, то дар он ҷо ҳақ дошта бошад, ки пайравони Исоро дастгир кунад ва ба Ерусалим фиристад.

Бо гирифтани чунин номаҳо Шоул ба Димишқ рафт. Вақте ки ӯ дар наздикии шаҳр буд, нури равшане аз осмон ҳама чизро дар гирду атрофаш мунаввар сохт ва Шоул ба замин афтод. Ӯ шунид, ки касе мегуфт: "Шоул! Шоул! Чаро Маро таъқиб мекунӣ"? Шоул пурсид: "Устод, ту кӣ ҳастӣ"? Овоз ҷавоб дод: "Ман Исо ҳастам, ки ту таъқиб мекунӣ"!

Вақте ки Шоул аз замин бархост, чизе намедид. Ҳамроҳони Шоул ӯро ба Димишқ бурданд. Се рӯз ӯ чизе нахӯрд ва нанӯшид.

Дар Димишқ шогирде буд, ки Ҳанониё ном дошт. Худо ба ӯ гуфт: "Ба хонае, ки Шоул дар он аст, бирав. Дастҳои худро бар ӯ гузор, то дубора бинад. "Ҳанониё гуфт: "Устод, шунидам, ки ин шахс имондоронро таъқиб мекунад". Худо ба ӯ ҷавоб дод: "Бирав! Ман ӯро интихоб кардам, то ба яҳудиён ва одамони миллатҳои дигар дар бораи Ман нақл кунад. Вай бояд барои Ман азобҳои зиёд кашад".

Ҳанониё назди Шоул рафта, дастҳояшро бар вай гузошт ва гуфт: "Исо, ки дар роҳ ба ин ҷо ба ту зоҳир шуд, маро фиристод, то дубора бинӣ ва аз Рӯҳи Муқаддас пур шавӣ". Ҳамон лаҳза чашмонаш кушода шуд ва Ҳанониё ӯро таъмид дод. Шоул каме хӯрок хӯрд ва қувваташ баргашт.

Шоул якчанд рӯз бо шогирдони Исо дар Димишқ монд ва дар куништҳо ба яҳудиён мавъиза мекард. Ӯ гуфт: "Исо - Писари Худост!" Яҳудиён хеле ҳайрон шуданд, зеро Шоул пештар шогирдонашро таъқиб мекард, аммо ҳоло худи ӯ ба Исо бовар карданро сар кард! Шоул бо яҳудиён баҳс кард, то исбот кунад, ки Исо Масеҳ аст.

Пас аз чанд рӯз яҳудиён қарор карданд, ки Шоулро бикушанд ва нақшае тартиб доданд, ки ин корро чӣ тавр ба амал биёранд. Онҳо одамонро фиристоданд, ки ӯро дар назди дарвозаҳои шаҳр интизор шаванд ва бикушанд. Аммо Шоул аз нақшаҳои онҳо хабардор шуд ва дӯстонаш ба ӯ кӯмак карданд, ки гурезад. Шаб ӯро дар сабаде бор карда аз девори шаҳр фуроварданд. Пас аз он, ки Шоул аз Димишқ гурехт ӯ мавъиза карданро дар бораи Исо идома дод.

Шоул барои вохӯрӣ бо ҳаввориён ба Ерусалим рафт аммо ҳама аз ӯ метарсиданд ва бовар намекарданд, ки ӯ акнун пайрави Исо аст. Он гоҳ як имондоре бо номи Барнаббо Шоулро ба назди ҳаввориён овард. Ӯ ба онҳо нақл кард, ки чӣ тавр Шоул далерона дар Димишқ мавъиза мекард. Пас аз он ҳаввориён Шоулро қабул карданд.

Баъзе имондороне, ки аз таъқибот дар Ерусалим гурехтанд, ба шаҳри дурдасти Антиёхия рафтанд ва дар он ҷо дар бораи Исо мавъиза карданд. Аксарияти одамон дар Антиёхия яҳудӣ набуданд, аммо пас аз шунидани башорати шогирдони Исо, онҳо низ имон оварданд. Инҳо одамони аввалин буданд, ки яҳудӣ набуданд, аммо ба Исо ҳамчун Писари Худо имон доштанд. Барнаббо ва Шоул ба Антиёхия рафтанд, то ба шогирдони нав дар бораи Исо бештар таълим диҳанд ва ба калисо рӯҳан рушд кунанд. Маҳз дар Антиёхия, имондорон ба Исо бори аввал масеҳӣ номида шуданд.

Вақте ки шогирдони Исо дар Антиёхия рӯза мегирифтанд ва дуо мегуфтанд, Рӯҳи Муқаддас ба онҳо гуфт: "Барнаббо ва Шоулро барои Ман ҷудо кунед, то ба он чизе, ки Ман онҳоро интихоб намудам, иҷро кунанд". Имондорони Антиёхия барои Барнаббо ва Шоул дуо гуфта, даст бар онҳо гузоштанд. Сипас Барнаббо ва Шоул Антиёхияро тарк карда, ба халқҳои гуногун таълим медоданд ва бисёре аз онҳо ба Исо имон меоварданд.