unfoldingWord 34 - Исо турли ҳикоялар сўзлаб, халққа таълим беради

Исо Худонинг Шоҳлиги ҳақида турли ҳикоялар сўзларди. Масалан, У шундай деган: “Худонинг Шоҳлиги далада экилган хантал уруғига ўхшайди. Хантал уруғи барча уруғлардан кичкина эканлигини биласиз.

Лекин хантал уруғи ўсиб чиққанида, у барча буталардан баланд бўлади ва шунчалик катта дарахт бўлади-ки, ҳатто кўшлар келиб, унинг шохларида ин қуради”.

Исо яна бир ҳикоя сўзлаб берди: “Худонинг Шоҳлиги хамиртурушга ўхшайди. Аёл уни хамирга солади ва хамиртуруш хамирни оширади.

Шунингдек, Худонинг Шоҳлиги далада яширилган хазинага ўхшайди. Бир киши бу хазинани топиб олди ва уни ўзига олишни хоҳлади. Шунинг учун, ҳеч ким топиб олмасин деб, хазинани яна кўмиб қўйди. Кейин эса топганидан хурсанд бўлиб, борини сотди ва хазина яширилган далани сотиб олди.

Худонинг Шоҳлиги нуқсонсиз марваридни излаётган савдогарга ҳам ўхшайди. У қимматбаҳо марваридни топгач, бориб, бор нарсасини сотди ва уни сотиб олди.”

Исонинг орқасидан юрган оломон ичида ўзларининг солиҳлигига ишонган одамлар бор эди, чунки улар савоб ишлар қилардилар. Бу одамлар савоб ишлар қилмаган одамларга паст назар билан қарардилар. Исо улар учун шундай ҳикояни айтиб берди: “Икки киши ибодат қилиш учун маъбадга келди. Улардан бири солиқ йиғувчи, иккинчиси эса фарзий эди.

Фарзий шундай ибодат қиларди: “Худо, мен бошқа одамлар сингари гуноҳкор эмаслигим учун миннатдорман: қароқчилар, фирибгарлар, хоинлар ёки мана бу солиқ йиғувчи каби эмасман.

Мен ҳафтасига икки марта рўза тутаман, барча пулларим ва даромадларимнинг ўндан бир қисмини Сенга бераман”.

Солиқ йиғувчи эса фарзийдан узоқда турарди. У ҳатто осмонга кўзларини кўтаришга ботинолмасди, фақат муштуми билан кўкрагига уриб: “Худо, ўтинаман, менга раҳм қил, чунки мен гуноҳкорман” — дея ибодат қилар эди”.

Исо деди: “Сизларга айтаман, Худо фарзийни эмас, солиқ йиғувчини солиҳ деб ҳисоблайди. Чунки, ўзини бошқалардан юксалтирган камситилади, ўзини ҳаммадан паст тутган эса, юксалтирилади”.