unfoldingWord 27 - Меҳрибон самариялик ҳақида ҳикоя
Zusammenfassung: Luke 10:25-37
Skript Nummer: 1227
Sprache: Uzbek
Zuschauer: General
Zweck: Evangelism; Teaching
Features: Bible Stories; Paraphrase Scripture
Status: Approved
Skripte dienen als grundlegende Richtlinie für die Übersetzung und Aufnahme in anderen Sprachen. Sie sollten, soweit erforderlich, angepasst werden, um sie für die jeweilige Kultur und Sprache verständlich und relevant zu machen. Einige der verwendeten Begriffe und Konzepte müssen unter Umständen ausführlicher erklärt oder sogar ersetzt oder ganz entfernt werden.
Skript Text
Бир куни Исонинг олдига яҳудийлар Қонунининг муаллими келиб, одамларга Исонинг таълимоти нотўғри эканини кўрсатмоқчи бўлади. Шунинг учун у шундай деди: “Устоз, абадий ҳаёттга эга бўлиш учун нима қилишим керак?”. Исо жавобан: “Худонинг Қонунида нима деб ёзилган?” — деди.
У одам шундай жавоб берди: “У ерда: “Эганг Худони бутун қалбинг, жону дилинг, онгинг ва кучинг билан сев. Яқинингни ўзингни севгандай сев” деб ёзилган”. Исо айтди: “Сен тўғри жавоб бердинг! Шуларни бажарсанг, абадий ҳаётга эга бўласан”.
Қонун муаллими одамларга ўзининг ҳаёт тарзи тўғри эканлигини кўрсатмоқчи бўлиб, Исодан: “Менинг яқиним ким?” — деб сўради.
Бунга жавобан Исо Қонун муаллимига бир ҳикоя сўзлаб берди: “Бир куни яҳудий инсон Қуддусдан Ерихога кетаётган эди.
Йўлда унга қароқчилар ҳужум қилди. Унинг бор нарсаларини олиб қўйиб, ўлгидек калтаклаб, сўнг ғойиб бўлдилар.
Кўп ўтмай, худди шу йўлдан яҳудий руҳонийси ўтарди. У йўлда ётган одамни кўриб, йўлнинг нариги тарафига ўтди. Сўнгра руҳоний бу одамга ёрдам бериш ўрнига ўз йўлида давом этди.
Кейин бу йўлдан леви ўтарди. Леви — маъбадда хизмат қиладиган, Левилар авлодидан бўлган яҳудийдир. У калтакланган одамнинг олдига келиб, унга қаради ва ёрдам бермасдан ўз йўлида давом эди.
Левидан кейин бу йўлдан Самариялик бир одам ўтиб кетарди. Ўша вақтда самарияликлар ва яҳудийлар бир-бирларидан нафратланардилар ва ҳатто бир-бирлари билан мулоқот қилмасдилар. Самариялик йўлда калтакланган одамни кўрди. У бу одамнинг яҳудийлигини билса ҳам, бари бир унга меҳр-шавқат кўрсатди. Самариялик калтакланган одамнинг олдига бориб, унинг яраларини боғлади.
Сўнг Самариялик одам уни кўтариб, эшагининг устига миндирди ва йўл бўйида жойлашган меҳмонхонага олиб борди. У ерда Самариялик бу одамни парвариш қилишни давом эттирди.
Кейинги кун Самариялик одам йўлини давом эттириши керак эди. У меҳмонхона эгасига пул берди-да, шундай деди: “Бу одамга ғамхўрлик қилишингизни сўрайман. Агар сизга берганимдан кўпроқ пул сарфласангиз, қайтганимда харажатларингизни қоплайман””.
Исо Қонун муаллимидан сўради: “Нима деб ўйлайсан, таланган ва калтакланган одам учун шу уч кишидан қайси бири яқини бўлиб чиқди?” Қонун муаллими: “Унга раҳм-шафқат кўрсатиб, ёрдам бергани” — деб жавоб берди. Исо унга деди: “Бориб, сен ҳам шундай қил”.